5 yıl Londra'da yaşadıktan sonra 2008'de Türkiye'ye dönmüştüm. Şimdi 6 yıl sonra tekrar buraya gelebilmek harika bir duygu.
Yolculuk son anları dışında çok iyi geçti diyebilirim. Londra'da hava çok kotuydu ve uçak inerken biraz sıkıntı yaşadık ama sonunda yere inebildik. Buna da şükür..
Uçak alçalırken bazı yerleşim yerlerini görünce o tanıdık ev tipleri bana sanki memleketime gelmişim gibi hissettirmedi değil. 5 sene bir yerde yaşamak orayı iyi ya da kötü benimsemeni sağlıyor. O evler işte bana evime geri döndüm gibi hissettirdi ve muthiş duygulandım. Kendimi tutmasam gözlerimden yaşlar süzülecekti.
Uçaktan inince pasaport kontrole gittim. Uçakta Ingiltere vatandaşı olmayanlara iniş kartı veriyorlar bilirsiniz. Onu doldurdum ama adres bilmiyordum. Aslında bu bir problem olabilirdi ama o kadar rahattım ki pasaport görevlisine durumu açıklayabileceğimi düşündüm. Eskisi gibi fazla sıra yoktu ve sıra bana geldiğinde durumu açıkladım. Ama bir adres girilmesi lazım olduğu için Türkiye'yi arayıp adres alıp doldurdum. Eskiden öyle miydi o pasaport görevlileri resmen korkuturdu insanları. Herşey nasıl hissettiğinizle ve dili hakimiyetinizle alakalı sanırım.
Bagajlarımı alıp dışarı çıktığımda en sevdiğim en sevdiğim şeyi yaptım. Hemen gidip bir kafeden latte alıp dışarı çıkıp sigaramı içtim. İnsan kendini harika hissediyor. Hava buz gibiydi ve felaket bir yağmur olmasına rağmen iyi ki gelmişim. Dışarda donmama rağmen takılmadım soğuğa.
Arkadaşlarım trafiğe takıldıkları için biraz geç geldiler. Yolda yağmur ve hava kararmaya başladığı için hiç bir şey göremedim. Ama bunun daha yarını var.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder